Korunamayan Üç Modern Miras: Ostim, Batıkent ve Oto Sanayi Sitesi Camileri

ÖZET Tarihsel süreçte cami mimarisine odaklandığımızda Türkiye’de mimarların 1980'lerden sonra cami proje tasarımlarına nadir de olsa dahil olmaya başladıkları ve muhafazakâr gelenekçi cami örneklerinin yerini, mimarların bağlamıyla harmanlanmış çağdaş örneklerin almaya başladığı görülmektedir. Mimar Kaya Gönençen bu modern cami yorumlarının ilklerini veren cesur mimarlar arasındadır. Bu çalışmada kendisinin tasarladığı ve uygulanmış olan Ankara’daki üç cami [Ostim Camii, Oto Sanayi Sitesi Camii (şimdiki adı ile Ahi Evran Camii) ve Batıkent Merkez Camii], mimarının tasarım yaklaşımı, inşa ve kullanım sürecinde yapılara olan müdahaleler beraberinde bu makalede ele alınmıştır. Çalışmada yöntem olarak mimar ile tasarım-inşa-kullanım sürecini anlamaya yönelik görüşmeler yapılmış, ve kullanım sürecindeki müdahaleler ise yerinde yapılan gözlem ve sorgulamalarla (idare ve kullanıcı) elde edilmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak; öncelikle tasarım aşamasında yapılar için öngörülen büyüklüklerin zaman içerisinde artan kullanıcı sayısını karşılayamayarak küçük gelmesi ve bunun neticesinde yapılan ekler, diğer taraftan mimarın bazı tasarım yorumlarının kullanıcı tarafından benimsenememesi gibi nedenler, bu üç eserin bir modern miras olarak sürdürülmesinde karşılaşılan temel güçlükler olarak görülmüştür. Three Modern Heritages that Could Not be Preserved: The Ostim, Batıkent and Oto Sanayi Sitesi Mosques ABSTRACT When we focus on mosque architecture in the historical process, it is seen that architects in Turkey started to be involved in mosque project designs, albeit rarely, after the 1980s, and conservative traditional mosque examples began to be replaced by contemporary examples blended with the context of architects. Architect Kaya Gönençen is among the brave architects who presented the first examples of these modern mosque interpretations. In this study, three mosques in Ankara [Ostim Mosque, Oto Sanayi Sitesi Mosque (currently Ahi Evran Mosque) and Batıkent Central Mosque], which he designed and implemented, along with the architect's design approach, and the interventions to the buildings during the construction and usage process are discussed in this article. As a method in the study, interviews were held with the architect to understand the design-construction-use process, and the interventions in the usage process were tried to be obtained through on-site observations and inquiries (administration and user). As a result; the main difficulties encountered in the continuation of these three works as a modern heritage, such as the fact that the sizes envisaged for the buildings during the design phase could not meet the increasing number of users over time, and the additions made as a result, on the other hand, the fact that some design interpretations of the architect could not be adopted by the user were seen as the main difficulties.