Mimari Tasarıma Giriş Stüdyosu'nda Çevre Analizlerinin Tasarım Sürecine Etkisi

Mimarlık, yaşamın bütünü olarak bakıldığında uygarlıkların görünen yüzüdür. Entelektüel eylemler bilinçli olarak algılanan düşüncelerden kaynaklandığından mimari tasarım, genellikle orijinal ve yaratıcı tasarımlara yapılan vurgu, fonksiyonel gereksinimlere hizmet eden, kullanıcı için çıkarımları ve yerel bağlama uygunluğu denetlenerek tasarlanan yapılardır. Mimarlık eğitimi ise, doğrulama ve periyodik değerlendirmeye tabidir. Değerlendirme, standartların uygulanmasına ve üniversitelerde yürütülen öğretim ve bilimsel araştırma arasındaki ilişkiye de bağlı olarak değişmektedir. Eğitim çerçevesi her üniversitenin karar verme mekanizmasına bağlı olsa da mimarlık eğitimi genel olarak öğrencilerin kültürel şemalarının yaratıcı tasarım sürecine olan etkisi ile değerlendirilir ve yaratıcı bir ürün elde edilir. Bu eğitim süreci, her öğrencinin deneyerek tasarım sürecine kendi değerlerini eklemesi için yeterli alan bırakmasının yanında totaliter bir bilgi aktarımı ile kapsamlı bir uygulama ve sorgulama içermektedir. Süreklilik ve ürünün ısrarla tekrarlanması ile yaratıcılık keşfedilirken, bu sürecin bir yansıması olarak sonuç ürünün elde edilmesi, mimari tasarım eğitiminin çıktısıdır. Arzu edilen sonuçların elde edilmesi için çevre analizleri, tasarımcının proje programına ve tasarım çözümüne entegre edebileceği bilgileri verir. Bu çalışmada, mimari tasarıma giriş atölyesinde çevre analizinin bağlamını, öğrencilerin yaratıcılıklarına ve tasarım süreçlerine etkisini mekâna ve kütleye dair soyutlama ve sorgulamaları tartışılmaktadır. Bu bağlamda analiz sürecinin proje çıktısına olan etkisi ortaya konmuş olup mimarlık öğrencilerinin proje tasarımlarında mizaç, tutum ve karakteri yani çevresel/kültürel, bilişsel ve kişisel değişkenler nedeniyle farklı sonuç ürünler elde ettiği görülmektedir.