Pandemi Sonrası Dönemde Kentsel Tasarım Uzmanlık Alanı ve Eğitimini Yeniden Tartışmak

ÖZ Çalışma, Türkiye’de kentsel tasarım disiplininin eğitim bağlamında ne tür zafiyetleri olduğu ve bu zafiyetlerin aşılması için alınabilecek yolları tartışmaya açmayı amaçlamaktadır. Çalışmada iki temel veri kaynağı incelenmiştir. İlki Covid-19 pandemi sürecinde Şehir Plancıları ve Mimarlar Odası tarafından düzenlenen, değişen ve dönüşen meslek eğitimine odaklanan çeşitli webinar, çevrimiçi seminer ve çalıştaylardır. İkinci veri kaynağı ise, Türkiye’deki planlama okullarının web sayfalarındaki kentsel tasarım derslerinin sayı ve çeşitliliğidir. 2016’da yazarlar ve Şehir Plancıları Odası İzmir Şubesi Kentsel Tasarım Komisyonu tarafından düzenlenen Kentsel Tasarım Çalıstayı’nın bulguları da bu kapsamda ele alınmıştır. Gündeme gelen sorunları üç grupta toplamak mümkündür; (1) kentsel tasarım eğitimindeki eksiklikler, (2) kentsel tasarım eğitiminin ölçeği ve (3) kentsel tasarım eğitimi sonrası profesyonel hayatta karşılaşılan güçlükler. Sonuç olarak, kentsel tasarım eğitimini de içeren uzmanlık disiplinlerinin mevcut kriz ortamında yapısal değişiklikleri hızla adapte etmesi gerekmektedir. Kentsel tasarım eğitiminin niteliği, farklı disiplinler ile ilişkisi ve geleceğine yönelik belirsizlikler devam etmektedir. Çalışma, bu tür muğlaklıkların aşılması ve daha esnek bir eğitim modeli için öneriler geliştirmiştir. Re-Discussing Urban Design Profession and Education in the Post-Pandemic Era ABSTRACT The study aims to discuss the weaknesses of urban design discipline in the context of education in Turkey and the approaches that can be taken to overcome these weaknesses. Two main data sources were examined in the study. The first data source is various webinars, çevrimiçi seminars and workshops that focus on changing and transforming vocational training, organized during the Covid-19 pandemic. The second source of data is the number and variety of urban design courses of planning schools in Turkey. The findings of the Urban Design Workshop organized by the authors and the Urban Design Commission of the Izmir Branch of the Chamber of City Planners in 2016 were also discussed in this context. It is possible to group the questions on the agenda in three groups; (1) deficiencies in urban design education, (2) scale of urban design education, and (3) difficulties encountered in professional life after urban design education. As a result, urban design education needs to adapt to structural changes in the current crisis environment. Uncertainties regarding the quality of urban design education, its relationship with different disciplines and its future continue. The study developed suggestions for overcoming such ambiguities and for a more flexible education model.